Iets over alternatoren van Dg-sets
Een dynamo is een onmisbaar onderdeel van een dg-set. Een dynamo verwijst naar een mechanisch apparaat dat andere vormen van energie omzet in elektrische energie. Het wordt aangedreven door een waterturbine, een stoomturbine, een dieselmotor of andere krachtmachines om de energie die wordt geproduceerd door waterstroom, luchtstroom, brandstofverbranding of kernsplijting om te zetten in mechanische energie en deze over te brengen naar de dynamo. Het wordt vervolgens door de dynamo omgezet in elektrische energie.
Er zijn vele vormen van alternatoren, maar hun werkingsprincipes zijn gebaseerd op de wet van elektromagnetische inductie en de wet van elektromagnetische kracht. Daarom is het algemene principe van de constructie: gebruik geschikte magnetische en geleidende materialen om magnetische circuits te vormen en circuits die elektromagnetische inductie met elkaar geleiden om elektromagnetisch vermogen te genereren en het doel van energieomzetting te bereiken. Dynamo's zijn meestal samengesteld uit stators, rotoren, einddeksels en lagers. De stator is samengesteld uit een statorkern, een draadpakketwikkeling, een basis en enkele structurele onderdelen. De rotor is samengesteld uit rotorkern (of magnetische pool, magnetisch juk) wikkeling, beschermring, middenring, sleepring, ventilator en roterende as. De stator en de rotor van de dynamo zijn verbonden en geassembleerd door het lager en het einddeksel,
Er zijn veel soorten alternatoren. In principe zijn ze onderverdeeld in synchrone alternatoren, asynchrone alternatoren, enkelfasige alternatoren en driefasige alternatoren. Vanuit de productiewijze zijn ze onderverdeeld in stoomturbine-alternator, hydro-elektrische alternator, dieselalternator, benzine-alternator, enz. Vanuit het oogpunt van energie zijn ze onderverdeeld in thermische stroomgeneratoren, waterkrachtalternatoren, enz.
Geschiedenis van alternatoren.
In 1832 vond Hippolyte Pixii (Fransman) een handbediende DC-dynamo uit. Het principe is om een geïnduceerde elektromotorische kracht in de spoel op te wekken door een permanente magneet te draaien om de magnetische flux te veranderen, en deze elektromotorische kracht uit te voeren als een gelijkspanning.
In 1866 vond Siemens (Duitsland) een zelf opgewekte gelijkstroomalternator uit.
In 1870 maakte Gramme van België een ringanker en vond de ringanker-alternator uit. Dit soort alternator gebruikt waterkracht om de alternatorrotor te laten draaien. Na herhaalde verbeteringen behaalde het in 1875 een uitgangsvermogen van 3,2 kW.
In 1882 produceerde Gordon (de Verenigde Staten) een gigantische tweefasige dynamo met een uitgangsvermogen van 447 kW, een hoogte van 3 meter en een gewicht van 22 ton.
In 1896 begon Tesla's tweefasige dynamo in bedrijf te zijn bij de Niagara Falls Power Plant. wisselstroom met 3750kW & 5000V is gestuurd naar Buffalo, een stad 40 kilometer verderop.
